Καλησπέρα σας.
Έχετε δει τη μέρα της Μαρμότας; Με τον Μπιλ Μάρεϊ; Που κάθε μέρα επαναλαμβάνεται μέχρι να αλλάξει την αλαζονική συμπεριφορά του ο πρωταγωνιστής;
Cirith Ungol – Frost And Fire
Κάτι αντίστοιχο συνέβαινε εδώ και χρόνια στον μπασκετικό Ολυμπιακό, με την αλαζονική συμπεριφορά των ιδιοκτητών που δεν διέκριναν ότι η ομάδα τους (μας), δεν είχε δυνατότητες να μπει στην ευρωπαϊκή ελίτ με το συγκεκριμένο μοντέλο και χωρίς ανανέωση προσώπων-παικτών.
Κάθε καλοκαίρι, γινόταν η αρχή με “φοβερή” και “τρομερή” στελέχωση. Όλοι έγραφαν ότι η ομάδα ξεκινάει από άλλη αφετηρία ώστε να κάνει τη διαφορά. Κατέληγε να αποτυγχάνει το χειμώνα και να επανέρχεται βίαια κι απότομα στο αρχικό σημείο της στελέχωσης. Φτου κι από την αρχή δηλαδή. Εκείνης της θεωρητικής στελέχωσης, που προϋπέθετε ελληνικό κορμό παικτών και ταλαντούχους νεολαίους, οι οποίοι θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν επάξια τους βετεράνους.
Πράγμα που κατ’ επανάληψη δεν συνέβαινε. Οι ταλαντούχοι νεολαίοι κατέληγαν αλλού ή προτιμούσαν το πράσινο μοντέλο ανάπτυξης, ώστε να αναδειχθούν μέσω του σωματείου με μπροστάρη τον εφευρέτη της αλητείας (κατά δική του δήλωση), ενώ ταυτόχρονα, ο Ολυμπιακός αδυνατούσε να γίνει ελκυστικός προορισμός.
Με την αποχώρηση του Σπανούλη, που για άλλους ήταν απόσυρση λόγω γήρατος, ενώ για άλλους αποχώρηση εξαιτίας σοβαρού τραυματισμού, τα δεδομένα και οι συγκεκριμένες σταθερές άλλαξαν. Δεν άλλαξαν ακριβώς, αλλά αν θέλουμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι, άλλαξαν αποδέκτη.
Η στελέχωση δεν στήθηκε γύρω από τον ισχυρό αθλητή του τμήματος Βασίλη Σπανούλη, αλλά από τον νεόκοπο αντικαταστάτη του στο θρόνο ή σφετεριστή για άλλους, Κώστα Σλούκα. Λανθασμένη η ανθρωποκεντρική στελέχωση (που περιλαμβάνει και τη μισθοδοσία κατ’ επέκταση), αλλά αυτό το μοντέλο επιλέχθηκε από τους ιδιοκτήτες και τον προπονητή κι εμείς οι οπαδοί, δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, παρά μόνο να το κριτικάρουμε ή να το επευφημούμε. Ευτυχώς, το κλίμα στα αποδυτήρια δείχνει ιδανικό μέχρι στιγμής και έτσι χρειάζεται κι απαιτείται απ’ όλους να παραμείνει μέχρι τέλους.
Αρχικός στόχος ήταν ο Γουόκαπ, επειδή ήταν ένας ξένος που σκεφτόταν πρώτα την άμυνα, μετά τη δημιουργία και τελευταίο το σκοράρισμα. Κυρίως όμως, επειδή θα κάλυπτε και θα στήριζε ιδανικά τον Σλούκα σε άμυνα και επίθεση. Μετά από αρκετές διακυμάνσεις, το σήριαλ Γουόκαπ, έληξε θετικά υπέρ του Ολυμπιακού κι όχι υπέρ της Μακάμπι. Ευτυχώς, μέχρι ενός σημείου.
Δεύτερος μεγάλος στόχος, ήταν ο Τζοκ Λαντέιλ στη θέση 5 . Ο οποίος αρχικά και τελικά μας απάντησε αρνητικά, με αποτέλεσμα να στραφούμε στην επόμενη επιλογή. Ενός εντελώς διαφορετικού ψηλού, του Φαλ. Αντί για mobile πεντάρι, καταλήξαμε σε δεινόσαυρο με ικανοποιητικές ικανότητες πάσας. Έτυχε. Δεν ήταν προγραμματισμένο βάσει στελέχωσης, αλλά ίσως να αποτελεί ιδανικότερη λύση.
Τρίτη επιλογή κι αρχική για την αντικατάσταση του Σπανούλη, ήταν η ενίσχυση του ελληνικού στοιχείου με έναν παίκτη που έχει γαλουχηθεί με τα αμερικάνικα μπασκετικά πρότυπα (ευτυχώς δηλαδή) και παρά τις αρχικές δυσκολίες, κατέληξε να επιλέξει τον Ολυμπιακό ως επόμενο σταθμό της καριέρας του.
Όλα καλά μέχρι εδώ. Η τακτική Μπαρτζώκα στο αγωνιστικό κομμάτι έδειχνε ιδανική ενώ ταυτόχρονα όλοι έγραφαν και μιλούσαν για ιδανική στελέχωση.
Καιρός να διαφωνήσουμε και λιγάκι. Η στελέχωση μας έκατσε από τύχη. Όχι από προγραμματισμό. Έστω κι έτσι όμως, θα περιμένουμε να δούμε που θα καταλήξουμε στο τέλος της διαδρομής.
Αδύναμος κρίκος ο Σακίλ Μακίσικ. Ένας παίκτης περιορισμένων δυνατοτήτων, με προφανή στοιχεία game changer, αλλά που αποδίδει μόνο σε γρήγορο ρυθμό, ερχόμενος από τον πάγκο ή σε καταστάσεις transition. Η ομάδα χρειαζόταν σαφέστατα έναν σουτέρ θέσης με ατομική δημιουργία. Δεν διαθέτουμε. Προσπαθούμε να μπαλώσουμε τη συγκεκριμένη ατέλεια του ρόστερ με ομαδική δουλειά και γρήγορο passing game.
Ποια αποτελεί άλλη μία αστοχία του ρόστερ; Η απουσία παίκτη πίσω από τον Βεζένκοφ. Δεν υπήρχε παίκτης που να μπορεί να κυριαρχήσει στη θέση 4 σε άμυνα και επίθεση, όταν ο Σάσα απουσίαζε από το παρκέ. Αποκτήθηκε πρόσφατα ο Κουίνσι Έισι για τον συγκεκριμένο ρόλο κι ελπίζουμε να καταφέρει να ανταποκριθεί στην -ίσως- κομβικότερη θέση της πεντάδας. Ο Λιβιό Ζαν-Σαρλ θα ανέβει προς τη θέση 5, εκεί που αποδεδειγμένα αποδίδει καλύτερα και ο Βεζένκοφ θα μπορεί ταυτόχρονα να κατέβει προς τη θέση 3 σε ορισμένες περιπτώσεις.
Η πορεία έδειξε, πως ο Σλούκας αποδίδει καλύτερα ΧΩΡΙΣ τη μπάλα στα χέρια. Σαν δυάρι δηλαδή. Χωρίς να επιβαρύνεται το κατέβασμα της μπάλας, ούτε τη δημιουργία φάσεων. Χωρίς να πιέζεται στα τελευταία λεπτά του αγώνα και να του κλέβουν τη μπάλα. Να μετακομίζει σταδιακά και ενδεχομένως μόνιμα στη θέση δύο, ώστε να απελευθερωθεί περισσότερο και να αποδίδει καλύτερα ως σκόρερ και σε δεύτερο χρόνο ως πασέρ.
Τι προϋποθέτει αυτό; Προσθήκη ενός δημιουργού στη θέση 1. Που να σκοράρει καλύτερα από τον Γουόκαπ και να μην τον στοχεύουν ψυχολογικά ως υποδεέστερο σουτέρ. Θα προκύψει αντίστοιχη μεταγραφή; Εξαιρετικά απίθανο, επειδή υπάρχει η παρουσία του Μακίσικ που περιορίζει τις προσθήκες ξένων και σίγουρα ο Μπαρτζώκας, δεν θέλει διαφορετικά ρόστερ σε δύο διοργανώσεις.
Ευελπιστούμε τουλάχιστον, να μπορέσει ο Λαρεντζάκης να σκοράρει από μακρινή απόσταση με σταθερότητα κι ο Λούντζης να βρει ρόλο δημιουργού όταν του ζητηθεί από τον προπονητή του.
Τι μας προβληματίζει;
Ότι ο Μπαρτζώκας συνεχίζει να πελαγοδρομεί όταν αντιμετωπίζει τον αιώνιο αντίπαλο. Είναι αδιανόητο να παγιδεύεται από μια ζώνη άμυνας για σαράντα λεπτά και να μεταδίδει κιόλας το άγχος της διαφαινόμενης ήττας στους παίκτες του, αντί να καταφέρνει να τους αφυπνίσει. Καμία διαφυγή. Σαφέστατη απουσία εναλλακτικών επιλογών για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Το οποίο βέβαια, απέχει έτη φωτός από το επόμενο απόλυτα επιτυχημένο αποτέλεσμα, στη νίκη εκτός έδρας με την διψήφια διαφορά των 21 πόντων.
Σκωτζέζικο ντους λέγεται; Ναι, έτσι είναι γνωστό και η συγκεκριμένη εκτός έδρας εμφατική επικράτηση ήταν αναπάντεχη για πολύ κόσμο αλλά καλοδεχούμενη από όλους τους Γαύρους ανεξαιρέτως.
Η επιτυχία από την αποτυχία σε κάθε διοργάνωση, απέχει μια βολική κλήρωση ή μια τυχερή διασταύρωση. Μην αμελήσετε να εμπεδώσετε πάντως, ότι η συγκεκριμένη ομάδα θα πρέπει να ζει και να πεθαίνει μέσα από την άμυνά της, ακόμη κι αν αντιμετωπίζει γκρι θεούς και πράσινους δαίμονες. Σε κάθε περίπτωση…
Υ.γ. Ο Ολυμπιακός δομήθηκε για να ζει και να πεθαίνει με γνώμονα τις αγωνιστικές διαθέσεις των Σλούκα, Ντόρσεϊ και Βεζένκοφ.
