Καλησπέρα σας.
Με δεδομένη λοιπόν την παραμονή των Σπανούλη-Πρίντεζη, θα χρειαστεί να βρεθούν παίκτες που να συμπληρώνουν κατάλληλα τις υπόλοιπες θέσεις στο ρόστερ και όχι παίκτες που θα αντικαθιστούν τους δύο ηγέτες.
Queen – The Show Must Go On (Official Video)
Επειδή πολύ απλά, θα χρειαστεί να συνυπάρξουν μαζί τους στο παρκέ σε αρκετές στιγμές κατά τη διάρκεια της επόμενης σεζόν. Άρα, οι ξένοι που χρειαζόμαστε, δεν θα πρέπει να είναι ένας “Σπανούλης” αλλά ούτε κι ένας “Πρίντεζης”.
Θα αποτύχουν εύκολα, όπως οι προκάτοχοί τους κατά το παρελθόν. Ορισμένοι ήταν καλοί και ξεχώρισαν στις επόμενες ομάδες τους όπως ο Λεντέι για παράδειγμα, ενώ ορισμένοι χάθηκαν στη μπασκετική λήθη όπως ο Έρικ Γκριν.
Σημείωση: Όσο διαρκεί η καριέρα των Σπανούλη-Πρίντεζη στον Ολυμπιακό αλλά και γενικότερα, τόσο θα «απαιτείται» να βρίσκουμε ξένους που θα μπορούν να συνυπάρξουν αγωνιστικά με τους δύο βετεράνους μας. Αυτός ο κανόνας ισχύει χρόνια κι όποιος δεν τον τήρησε, απέτυχε παταγωδώς.
Η δυναμική του Ολυμπιακού στις μεταγραφές, έχει δύο «προαπαιτούμενες» σταθερές:
Βολιδοσκοπούμε παίκτη πριν βρεθεί στο πικ του, ώστε να μπορούμε να τον αγοράσουμε πριν εμπλακούν οι ομάδες που δεν μπορούμε να κοντράρουμε οικονομικά.
Βολιδοσκοπούμε παίκτη όταν αποχωρεί ως αποτυχημένος από μεγάλη ομάδα, ώστε να μειωθεί το κασέ του και να πετύχουμε την προσιτή οικονομικά ευκαιρία.
Εννοείται βέβαια, ότι η κατάλληλη στελέχωση, δεν είναι εκείνη που επιβάλλει την μεταγραφή ενός “Καλάθη” που στη συνέχεια μετατρέπεται σε “Τζένκινς”. Αυτό είναι ένα επικοινωνιακό κόλπο για τους αφελείς. Όσους πιστέψουν δηλαδή ότι στοχεύουμε σε παίκτες από το υψηλότερο ράφι, αλλά επειδή μας “απάντησαν” αρνητικά, θα καταλήξουμε σε παίκτες από το χαμηλό ράφι, με τη δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν αντίστοιχοι παίκτες στην αγορά μετά τους αρχικούς μας μεταγραφικούς στόχους. Τεράστια πλάνη η συγκεκριμένη και δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Καλοί παίκτες υπάρχουν σε κάθε θέση και σε κάθε χρονική περίοδο που υπάρχει ανάγκη. Αρκεί να υπάρχει ο κατάλληλος άνθρωπος να τους ανακαλύψει, να τους προσεγγίσει και να τους προτείνει σε τελική ανάλυση.
Jerian Grant – 2021 Promitheas
Ορισμένα παραδείγματα για να γίνει πιο κατανοητό το σκεπτικό…
Γιατί δεν ταιριάζει ο Γουόλντεν ή ο Χάκετ στο ρόστερ; Επειδή είναι καλοί στο αμυντικό και δημιουργικό κομμάτι, αλλά υστερούν σαφέστατα στο σκοράρισμα. Που σημαίνει ότι αν χρειαστεί να σκοράρουν, δεν θα τα καταφέρουν με επιτυχία. Αν δηλαδή βγουν εκτός αγώνα οι Σπανούλης ή Σλούκας, δεν θα μπορούν να τους αντικαταστήσουν με επιτυχία.
Γιατί δεν ταιριάζει ο Λόιντ ή ο Ντόρσεϊ στο ρόστερ; Επειδή είναι κορυφαίοι στο επιθετικό κομμάτι αλλά υστερούν σαφέστατα στο αμυντικό. Που σημαίνει ότι όταν χρειαστεί να αμυνθούν αποτελεσματικά, δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν. Ακόμη χειρότερα αν χρειαστεί να βρίσκονται στο παρκέ ταυτόχρονα με Σλούκα ή Σπανούλη τη δεδομένη στιγμή.
Άσχετα αν θεωρείται ή αναφέρεται ότι ο Ντόρσεϊ είναι κλεισμένος (ορθά εξαιτίας του ελληνικού διαβατηρίου που έχει στην κατοχή του), η φημολογούμενη προσθήκη του, θα χρειαστεί έναν αμυντικογενή παίκτη για να αποφέρει καρπούς. Διαφορετικά, θα αποτύχει, όπως απέτυχε η συνύπαρξή του με τον Ουίλμπεκιν επειδή ο καθένας τους χρειαζόταν τη μπάλα στα χέρια για να δημιουργήσει φάση.
Το ίδιο θα ισχύσει και στον Ολυμπιακό. Μπάλα στα χέρια ο Σλούκας, μπάλα στα χέρια ο Σπανούλης, μπάλα στα χέρια ο Ντόρσεϊ (για κάμποσα δευτερόλεπτα όλοι τους). Που σημαίνει ότι θα χρειαστεί να το μπουμπουνίσει όποιος από τους τρεις θα έχει τελευταίος την κατοχή, ή όποιος από τους τρεις έχει τα κότσια να το κάνει, χωρίς να νοιάζεται για την κριτική που θα ακολουθήσει.
Το ίδιο θεώρημα ισχύει για την περίπτωση του Γκος. Καλός, χρυσός και άγιος ο συγκεκριμένος, αλλά για να μπορέσει να συνυπάρξει με Σλούκα ή Σπανούλη, θα χρειαστεί να ματώνει στην άμυνα σε κάθε παιχνίδι. Ακόμη χειρότερα, αν συνυπολογίσουμε και την παρουσία του Ντόρσεϊ ή του Λόιντ στο ίδιο ρόστερ στο ρόλο του σκόρερ.
Kendrick Perry • Cedevita Olimpija – 2021
Βρισκόμαστε σε αδιέξοδο; Όχι βέβαια. Αν όχι, τότε ποιες επιλογές υπάρχουν; Οι επιλογές είναι παίκτες που να μπορούν να συμβάλουν στην ορθολογική ομαδική λειτουργία της ομάδας. Δηλαδή, ειδικά στις νευραλγικές θέσεις της περιφέρειας, απαιτείται παρουσία ξένων παικτών -εφόσον οι Έλληνες της ομάδας είναι δεδομένοι κι αμετακίνητοι- που να μπορούν να συνυπάρξουν με τους υπάρχοντες αλλά και να δημιουργήσουν χωρίς αυτούς. Γκαρντ που να μπορούν να αμυνθούν, να δημιουργήσουν για τον εαυτό τους και την ομάδα, να σκοράρουν με ποικίλους τρόπους, στο χρόνο -προφανώς- που θα περισσέψει από την ταυτόχρονη συμμετοχή των Σλούκα, Σπανούλη, Μακίσικ και σία.
Υπάρχουν; Υπάρχουν και φυσικά βρίσκονται τέτοιοι παίκτες με προϋπηρεσία στην Ευρωλίγκα, αλλά αν δεν μπορούμε να τους αγοράσουμε, θα πρέπει να τους ανακαλύψουμε, πριν τους ανακαλύψουν οι οικονομικά ισχυρότεροι: Χένρι, Γουόκαπ, Μίλερ-Μακϊντάιρ, Γκρέιντζερ, Μπάρον, Ντιό, Κόουλ, Ερτέλ, Μίτσιτς, Γκος. Ανέφικτοι στόχοι προφανέστατα οι Χένρι, Ερτέλ, Μίτσιτς αλλά ένας Μπόλντουϊν ή ένας Γουόκαπ θα ήταν ιδανικές επιλογές. Τέτοιους two-way παίκτες χρειαζόμαστε για να ταιριάξουν με τους Σλούκα-Σπανούλη, οι οποίοι δεν είναι φανατικοί στην προσωπική άμυνα. Γι’ αυτό πολλές φορές φέτος άφηναν τον προσωπικό τους αντίπαλο να περνάει ώστε να εμπλακεί με τον Χασάν Μάρτιν και είχαμε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό του ψηλού. Τραυματισμός υπερκόπωσης αν τον μετρήσουμε σωστά.
Ιδιαίτερη μνεία οφείλει να γίνει στον Τζεράιαν Γκραντ του Προμηθέα Πάτρας. Δείχνει ότι μπορεί να ανταποκριθεί στο επίπεδο της Ευρωλίγκας, χωρίς ωστόσο να έχει προηγούμενη εμπειρία ή προϋπηρεσία σε τέτοιο επίπεδο. Εννοείται ότι διαθέτει «βαρύ» βιογραφικό με συμμετοχές σε ιστορικές ομάδες του ΝΒΑ, αλλά στην Ευρώπη παραμένει μόνο με την ελάχιστη παρουσία του στον Προμηθέα. Όμως, είναι ήδη μπαρουτοκαπνισμένος και σε ηλικία που να μπορεί να ανταποκριθεί άμεσα. Οπότε, σε συνδυασμό με την παρουσία του Ντόρσεϊ και χωρίς να καλύπτεται μια θέση ξένου, θα μπορούσε να πετύχει στον Ολυμπιακό, επειδή διαθέτει το υπόβαθρο και τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που απαιτούνται στο υψηλότερο επίπεδο.
Darrun Hilliard • CSKA Moscow || 2020
Τι άλλο λείπει από τη στελέχωση και δεν υπήρχε ούτε στην περσινή ομάδα; Ένας παίκτης με πολύ καλό μακρινό σουτ και καλά ποσοστά σε μόνιμη βάση. Σουτέρ δηλαδή κι όχι σκόρερ. Είμαστε η μοναδική ομάδα που δεν διαθέτει κλασικό σουτέρ, ενώ άλλες έχουν τουλάχιστον έναν τέτοιο παίκτη στο δυναμικό τους. Σουτέρ όπως ο Μίτσοφ, ο Αμπρομάιτις, ο Κάιλ Ουίμς, ο Σίμον, ο Ρίβερς, ο Έρικσον, ο Γκεντράιτις, ο Σιλντς, ο Χάουαρντ. Η ενδεχόμενη -όμως- προσθήκη ενός καλού σουτέρ, θα κριθεί με βάση τη δεδομένη παρουσία του Μακίσικ στο ρόστερ. Δηλαδή, αν ο Μακίσικ χρησιμοποιείται στη θέση 2 ή στη θέση 3. Αν ο Μακίσικ κατέβει στο 2, ιδανική κι εφικτή επιλογή θα ήταν ο Έρικσον της Άλμπα. Αν ο Μακίσικ σταθεροποιηθεί στη θέση 3 ως αλλαγή του Παπανικολάου, ιδανική κι εφικτή επιλογή θα ήταν ο Χίλιαρντ της ΤΣΣΚΑ.
Τι είδους παίκτη βολιδοσκοπεί ο Μπαρτζώκας για τη θέση του βασικού σέντερ στο ρόστερ της επόμενης περιόδου;
Ένας undersized, γρήγορος ψηλός με αθλητικά προσόντα τύπου Μίκι ή Μπούκερ; Καλύτερος σκόρερ αλλά και χειρότερος αμυντικός ταυτόχρονα σε σχέση με τον Χασάν Μάρτιν; Όχι. Eπειδή θα χάσει σε μέγεθος και ανάστημα σε σχέση με τους αντίπαλους ψηλούς της διοργάνωσης. Εκτός κι αν πρόκειται για τον Οθέλο που μαρκάρει τους πάντες…
Greg Monroe 2020-21 Season – BC KHIMKI!
Ένας αθλητικός ψηλός πάνω από 2.10 ύψος όπως είναι ο Λαντέιλ ή ο Μονρό; Καλός σκόρερ και δημιουργός για τον εαυτό του και τους συμπαίκτες του. Με υποφερτό σουτ από μέση απόσταση, με ανεκτή αμυντική προσήλωση, με ατομική κι ομαδική δημιουργία και υποφερτό πικ εν ρολ παιχνίδι. Αυτός είναι ο τύπος ψηλού που δείχνει να βολιδοσκοπεί ο Μπαρτζώκας για την θέση 5. Ο Μονρό είναι ανώτερος από τον Λαντέιλ, αρκεί να θέλει να παίξει μπάσκετ.
Καλή περίπτωση θεωρείται κι ο Μάθιου Κοστέλο της Γκραν Κανάρια, που αποτελεί ένα πλήρες πακέτο ψηλού, στα χαρακτηριστικά που βολιδοσκοπεί ο Μπαρτζώκας για την επόμενη αγωνιστική χρονιά. Καλή ευκαιρία λοιπόν αλλά και σαφέστατο ρίσκο.
Η μεταγραφή βασικού σέντερ, δεν θα αποτελέσει το κομβικότερο σημείο που θα ορίσει την αγωνιστική ανάκαμψη του Ολυμπιακού για την επόμενη σεζόν. Αντιθέτως, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η δυναμική παρουσία ενός ψηλού παίκτη που να μπορεί να κυριαρχήσει σε κάθε πλευρά του γηπέδου, είναι υπέρ απαραίτητη. Μ’ αυτή την προοπτική, ο Γουίλι Ριντ θα ήταν επίσης μια καλή επιλογή που έχει αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί στην Ευρωλίγκα, γνωρίζει την ομάδα και τα κατατόπια της, ακόμη κι αν δεν διαθέτει το ρεπερτόριο ενός κορυφαίου ψηλού.
Όσο αποφασίζει ο Ολυμπιακός και ο Μπαρτζώκας κατ’ επέκταση (με το συγκεκριμένο ελληνικό ρόστερ που διαθέτει) να επιλέγει το πικ εν ρολ ως κύρια εκδήλωση συστήματος στην επίθεση, είναι αυτονόητο ότι απαιτούνται ψηλοί παίκτες που να μπορούν να ανταποκριθούν με άνεση στο ρόλο. Με λίγα λόγια, όσο ο Σλούκας και ο Σπανούλης χρειάζονται στήριγμα στο κεντρικό σκριν για να πασάρουν στον ψηλό στην αμέσως επόμενη φάση, θα αποτυγχάνουν όλες οι επιλογές ψηλών που δεν μπορούν να ανταποκριθούν με αποτελεσματικότητα στο ρόλο του πικ εν ρόλερ. Αυτό, για να μην αναρωτιέται κανείς γιατί αποτυγχάνουν οι επιλογές ψηλών, εκτός ορισμένων τύπων όπως ο Χάινς, ο Ντάνστον ή ο Οθέλο Χάντερ.
Willie Reed • Olympiacos BC (2019-20)
Υπάρχει βέβαια και η παράμετρος που επιβάλει να επενδυθούν περισσότερα χρήματα στην επιλογή του γκαρντ. Του κομβικού παίκτη που θα συμπληρώνει με επάρκεια τον Σλούκα. Σαφέστατα, η επιλογή γκαρντ είναι εκείνη που θα κρίνει την στελέχωση σε μεγάλο βαθμό. Επειδή η θέση ψηλού θα καλυφθεί με Χασάν Μάρτιν και Ζαν Σαρλ Λιβιό σε αρκετές περιπτώσεις. Η αμυντική ανεπάρκεια όμως του δίδυμου Σλούκα-Σπανούλη στα γκαρντ και η αναμενόμενη έλλειψη δημιουργίας εκτός των δύο προαναφερθέντων, θα οδηγήσει ξανά σε αμυντική δυσλειτουργία και ταυτόχρονη επιθετική ανεπάρκεια στα κρίσιμα -κυρίως- παιχνίδια.
Να συνυπολογίσουμε μια σημαντικότατη λεπτομέρεια. Ο Σλούκας είχε μάθει όλα αυτά τα χρόνια να παίζει δίπλα σε έναν μεγάλο σκόρερ. Να συμπληρώνεται δηλαδή από έναν μεγαλύτερο παίκτη δίπλα του. Παλιότερα στον Ολυμπιακό αλλά και στη συνέχεια στη Φενέρ. Δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε ρόλο ηγέτη και να συμπληρώνει ταυτόχρονα δύο θέσεις στην επίθεση. Ούτε φυσικά στην άμυνα, η οποία σαφέστατα καταπονεί το κορμί περισσότερο. Δεν είναι δα και κάνας πιτσιρικάς πλέον. Εκτός αυτού, διαφορετικά είναι να αναλαμβάνει την ευθύνη ο Σπανούλης, ο Μπογκντάνοβιτς ή ο Ντε Κολό και να αναμένουμε από τον Σλούκα να πασάρει με μαεστρία κι εντελώς διαφορετικά να αναμένουμε από τον Σλούκα το ρόλο του δημιουργού αλλά και του εκτελεστή ταυτόχρονα. Όπως φυσικά, είναι κι εντελώς διαφορετικά να προσπαθείς να πασάρεις στον Χάρισον και να κάνεις το σταυρό σου ή να περιμένεις τον Μακίσικ να ξεκινήσει τις μπούκες στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
Othello Hunter ● Maccabi Tel Aviv ● 2020/21
Ντάριους Άνταμς. Τέτοιος παίκτης μπορεί να συμπληρώσει κάθε πτυχή του παρκέ και να έχει supporting cast τον Σλούκα και για λίγα λεπτά τον Σπανούλη. Μπορεί και θέλει ο Ολυμπιακός να πάρει τέτοιον παίκτη και να τον βάλει ανάμεσα σε Σλούκα-Σπανούλη; Εκτιμώ πως όχι. Δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο, ούτε καν έλευση παίκτη τέτοιου επιπέδου.
Ο Γκος; Δεν είναι φυσικά σκόρερ αλλά play maker που μπορεί να σκοράρει. Πώς να σκοράρει; Όχι φυσικά με διεισδύσεις αλλά με σουτ κατά κύριο λόγο. Άρα, χρειάζεται να βολιδοσκοπήσουμε παίκτη που να διαθέτει ποικιλία επιθετικού ρεπερτορίου, ώστε να αλληλοσυμπληρώνεται με τον έτερο στις θέσεις της περιφέρειας. Επιπλέον: Ο Γκος ανέβασε τις μετοχές του. Αν τον θέλαμε, έπρεπε να τον είχαμε πάρει πέρσι. Φέτος που θα μπει σε πλειστηριασμό, δεν θα μπορέσουμε. Σίγουρο!
Αν σας φαίνονται ημίμετρα όλα αυτά, δεν έχετε κι άδικο. Μην περιμένετε όμως παίκτες επιπέδου Μπάρτσα ή ΤΣΣΚΑ (μην ξεχνάμε βέβαια, ότι κι ο Λούντμπεργκ ήταν ρίσκο που πέτυχε). Θα απογοητευτείτε. Θα πορευθούμε με παίκτες από τα μεσαία ή έστω τα μικρομεσαία ράφια.
Μετάφραση: Θα συνεχίσουμε για μία ακόμη χρονιά στο “επιτυχημένο” μοτίβο των αδερφών Αγγελόπουλων. Επιτυχημένο μόνο σε θεωρητικό επίπεδο ή μόνο στη σφαίρα της φαντασίας (τους) για πολύ κόσμο.
Οι ακριβές μεταγραφές δεν αποτελούν πανάκεια για επιτυχημένο αποτέλεσμα. Κατανοητό και σαφές, όπως βέβαια η διαπίστωση ότι το κατάλληλο ρόστερ μπορεί να δημιουργηθεί και με οικονομικές λύσεις. Αρκεί να βρεθούν τα κατάλληλα υλικά.
Όλα λοιπόν είναι θέμα συνεργασιών, θέλησης και καλού κλίματος. Αν δεν προκύψουν όλα αυτά τα απαραίτητα συστατικά, ο Ολυμπιακός θα αποτύχει για μία ακόμη φορά.
Ελπίζοντας να μην ξαναδούμε στο παρκέ εικόνες περιφερόμενου θιάσου από την ομάδα μας (αδιάφορους και χωρίς πάθος παίκτες), να σημειώσουμε ότι The Show Must Go On με κάθε κόστος.
Υ.γ. Για όποιον τυχόν αναρωτηθεί, ποια θα ήταν ιδανική ή έστω αρκετά καλή στελέχωση για τον Ολυμπιακό: Θα ήμουν πολύ ευχαριστημένος λοιπόν, αν καταφέρναμε του χρόνου να έχουμε στο ρόστερ τους Τζεράιαν Γκραντ, Ντόρσεϊ, Μάρκους Έρικσον, Οθέλο Χάντερ (λατρεία, εννοείται) και τον Κουφό με το ελάχιστο δυνατό συμβόλαιο (που ίσως επιτευχθεί τελικά).
