
Καλησπέρα σας.
Η ομάδα βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής για την αγωνιστική της συμπεριφορά κι όχι τόσο για τα αγωνιστικά αποτελέσματα. Αυτά, λίγο έως πολύ, μπορούν να διορθωθούν ή να βελτιωθούν -αν προτιμάτε- στον βαθμολογικό πίνακα.
Οι σχεδιασμοί στα πινακάκια και στα αγωνιστικά πλάνα παραμένουν σταθεροί κι αμετακίνητοι. Ποια η άποψή μας;
Το κείμενο είναι του Κώστα Blitzkrieg…
Tipping point
The point at which a series of small changes or incidents becomes significant enough to
cause a larger, more important change…
Ο Μπι κάθεται στη βεράντα του και απολαμβάνει το τσίπουρό του με εκλεκτή σαρδέλα
Καλλονής.
Τίποτε δεν τον ηρεμεί τόσο όσο αυτό – πέρα από το να βλέπει ίσως τη μοναδική συλλογή
από παίκτες που έχει συγκεντρώσει για την επερχόμενη σεζόν. Μία συλλογή πλούσια
καθώς περιλαμβάνει τα πάντα, για όλα τα γούστα. Με μία μικρή, ωστόσο, πινελιά που την
κάνει μοναδική (για καλό και για κακό) στον χώρο των μεγάλων εραστών της τέχνης του
μπάσκετ.
Η συλλογή του δεν περιλαμβάνει έναν play maker που μπορεί να δημιουργήσει για τον
εαυτό του.
Αυτό ακούγεται κάπως περίεργο, καθώς ίδιον κάθε ανθρώπου (και προφανώς, κάτι που
καθορίζει, ανάμεσα σε άλλα, την ανθρώπινη φύση) είναι να νιώθει ότι δημιουργεί για τον
εαυτό του. Ναι, είναι σημαντικό να αισθάνεται κανείς μέρος ενός συνόλου, να αισθάνεται
ότι βάζει το λιθαράκι του στο οικοδόμημα που καλείται να διεκπεραιώσει μία ομάδα
ανθρώπων με κοινούς στόχους, να διέπεται ακόμη και από το περίφημο hive mind, τον
ομαδικό νου.
Αλλά δεν είναι εξίσου σημαντικό αυτός ο κάποιος να αισθάνεται ότι πέρα από τους άλλους,
μπορεί να δημιουργήσει και για τον ίδιον;
Προσέξτε – αυτό που περικλείει το νόημα αυτής της έκφρασης δεν αντικατοπτρίζει
προφανώς και την πραγματικότητα. Ο τύπος μπορεί κάλλιστα να φαντασιώνεται ότι ανά
πάσα στιγμή έχει την ικανότητα να αλλάζει τσιπ και να δημιουργεί για τον ίδιον. Αυτό,
όμως, δεν σημαίνει απαραίτητα πως μπορεί και να κάνει κάτι τέτοιο.
Κάθε άλλο – για τον σκοπό μας, θα αρκούσε να υπάρχει, στη συλλογή του Μπι, έστω
κάποιος που πιστεύει βαθιά μέσα του ότι, αν κληθεί κάποια στιγμή, μπορεί να ξεθάψει τον
εαυτό-δημιουργό για τον δημιουργό-εαυτό και, με πιο απλά λόγια, να γίνει ένα
οπλοπολυβόλο στα χέρια του έμπειρου κόουτς.
Όμως – και αυτό είναι που πραγματικά αποτελεί την εκκεντρικότητα του συγκεκριμένου
ιδιοφυούς προπονητή – ο Μπι στη συλλογή του δεν έχει ούτε έναν δημιουργό σε σώμα play
maker. Και, για να το επαναλάβουμε κινδυνεύοντας να γίνουμε κουραστικοί, ο Μπι δεν έχει
ούτε έναν play maker που σε κάποιο σημείο της νευροκαλωδίωσής του είναι
προγραμματισμένος να πιστεύει πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει ένα φονικό όπλο.
Το αντίθετο μάλιστα – στη συλλογή του Μπι κατά καιρούς έχουν υπάρξει δυάρια play
maker, τριάρια play maker, τεσσάρια play maker, ακόμη και πεντάρια play maker. Αλλά,
ακόμη και αν κάποτε υπήρξαν και play maker play maker, ο Μπι κάποια στιγμή, στην
καριέρα του, αλλάζει το τσιπ και αρνείται ότι χρειάζεται play maker play maker.
Αρχίζει λοιπόν να παίρνει play makers χωρίς σουτ, play makers με μακρά άκρα, δυάρια που
βαφτίζει play makers, play makers χωρίς χειρισμό μπάλας, play makers που πετυχαίνουν
τον ελληνικό, play makers που πρωταγωνιστούν σε βίντεο κλιπ για seven footers.
Αλλά σε καμία περίπτωση δεν αναγνωρίζει ότι χρειάζεται έναν play maker play maker.
Σε κάθε περίπτωση, αυτή τη στιγμή, και έχοντας πιει τα τσιπουράκια του και απολαύσει τη
σαρδέλα, παρατηρεί τη συλλογή του από παίκτες χωρίς να βλέπει το κενό (ή μήπως το
βλέπει και το απολαμβάνει;).
Άγνωσται οι σκέψεις των άλλων, πόσο μάλλον όταν δεν είναι καν δικές μας.
Εμείς μόνο με τις δικές μας σκέψεις μπορούμε να κινηθούμε και έτσι πορευόμαστε.
Ίσως το μυαλό του Μπι κάπου να τρέχει… Σε μία χαμένη ευκαιρία, σε έναν χαμένο τελικό,
σε μία θεατρική παράσταση στην οποία θεώρησε ότι ο Μποζίκας θα υποκρινόταν με
καλύτερο τρόπο απ’ ό,τι ο πρωταγωνιστής…
Όπως και να έχει ο κόουτς δεν λέει να πατήσει το κουμπί που θα αναπροσαρμόσει το τσιπ
και θα τον κάνει να αναζητήσει ένα play maker που δημιουργεί για τον ίδιο. Κοιτάζοντας,
όμως, καλύτερα αυτή τη συλλογή, αρχίζει να αισθάνεται κάπως σαν τον αφηγητή του Fight
Club που μαζεύει καταναλωτικά αγαθά χωρίς να τον γεμίζει πραγματικά τίποτε.
Κάπου, από την άλλη μεριά του δωματίου, ακούγεται το καινούργιο πόνημα του θρύλου
του thrash metal Dave Mustaine, Tipping Point. Ο Μπι θυμάται αρχές 90 να διαβάζει το ΟΖ
όπου ο Αντώνης Πανούτσος βαθμολογούσε δίσκους ανάλογα με το πόσο γρήγορα κουνάει
το πόδι στους ρυθμούς τους ο ακροατής.
Ο Μπι τρέχει γρήγορα προς το δωμάτιο, εγκαταλείποντας τη συλλογή του από πιόνια-
παίκτες του μπάσκετ, που το ένα δημιουργεί για το άλλο με συνέπεια συχνά να μην
υπηρετούν κάποιον Βασιλιά αλλά μάλλον ένα σταχανοβίτικο πλάνο παραγωγικότητας
χωρίς απτά αποτελέσματα στον χώρο της οικονομίας του παιχνιδιού.
Πιάνει τον εαυτό του να κουνά ρυθμικά το πόδι – όχι, δεν μπορεί πλέον να κάνει
χέντμπάνγκινγκ, το μόνο που μπορεί είναι να κάνει air drumming στο στομάχι του Στέφανου
– αρκετά έντονα. Κάτι πάει να πει αυτό το τραγούδι…
Πρόκειται για τον τελευταίο δίσκο του μουσικού οχήματος του Megadave όπως έχει
δηλώσει ο Mustaine. Άραγε θα είναι στα ύψη των PSBWB και RIP; Έστω του CTE ή του
Youthanasia;
Να η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου.
Αφουγκράζεται τους στίχους. Του καρφώνονται στο μυαλό.
You won’t defy me, you won’t deny me
I’m at my tipping point
Ο Μπι νιώθει κάπως …αναπτερωμένος. Νιώθει ότι βρίσκεται στο tipping point του. Νιώθει
ότι θέλει να σπάσει τα δεσμά του. Κατανοεί βαθιά μέσα του ότι αυτό που έχει σημασία
είναι να δημιουργήσει πέρα από τον εαυτό του και για το σύνολο. Άλλωστε, αυτό,
θεωρητικά, τον ενδιέφερε πάντα.
Η Motion offense του, ναι μπορεί και να ήταν κατά κάποιο τρόπο το δικό του spider chord,
με τον τρόπο που το δημιούργησε ο Megadave, όμως ποιο το νόημα αν αυτό δεν μπορούσε
να το ακούσει ο κόσμος του Θρύλου;
Τώρα, καταλαβαίνει – ο Μπι σταδιακά καταλαβαίνει ότι μία μικρή αλλαγή, ένα τσιπάρισμα
εκ νέου θα είναι ικανά να αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού. Ένας play maker που μπορεί να δημιουργήσει και για τον εαυτό του. Που μπορεί να δημιουργήσει και για τον
Μπι. Και που εν τέλει μπορεί να δημιουργήσει και για το σύνολο.
Ο Μπι είναι πια έτοιμος να υποδεχτεί τον καινούργιο του εαυτό. Βγάζει από τη ντουλάπα
του τον σωλήνα, τη ζώνη με τις σφαίρες και τη KIMB μπλούζα του…
Παραπομπές:
KIMB: https://en.wikipedia.org/wiki/Killing_Is_My_Business…_and_Business_Is_Good!
PSBWB: https://en.wikipedia.org/wiki/Peace_Sells…_but_Who%27s_Buying%3F
RIP: https://en.wikipedia.org/wiki/Rust_in_Peace
CTE: https://en.wikipedia.org/wiki/Countdown_to_Extinction
Youthanasia: https://en.wikipedia.org/wiki/Youthanasia
Megadeth: https://en.wikipedia.org/wiki/Megadeth_(album)











