Έφτασε η ώρα του συλλογισμού. Όχι του απολογισμού. Εκείνη θα προκύψει μετά το Βελιγράδι και με βεβαιότητα μετά την ολοκλήρωση του ελληνικού πρωταθλήματος. Η ώρα του συλλογισμού λοιπόν ή της περισυλλογής αν προτιμάτε, πριν τις μεγάλες μάχες που θα προκύψουν. Η στιγμή της συγκέντρωσης και της προσήλωσης στον στόχο. Ο οποίος στόχος, δεν μπορεί να είναι κανείς άλλος πέρα από τη νίκη. Όχι απαραίτητα τον θρίαμβο, αλλά τη νίκη.
Iron Maiden – Aces High (Official Video)
“Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς
ομορφονιά, που δε σε κέρδισε κανείς.”
Τροποποιώντας, τον στίχο του Γκάτσου, η νίκη είναι επιθυμητή από όλους τους αθλητές. Πολλοί την κέρδισαν κι ακόμη περισσότεροι δεν τα κατάφεραν.
Η νίκη λοιπόν, είναι σαφέστατη προσιτή (ευτυχώς δηλαδή), σε σχέση με την αθανασία που είναι δυσπρόσιτη…
Στο θέμα μας τώρα.
Στο μπάσκετ, βάσει κανονισμών, κερδίζει μόνο μια ομάδα σε κάθε αγώνα ή με την ολοκλήρωση κάθε διοργάνωσης. Προτιμότερο από κάθε λογής ισοπαλίες και ατασθαλίες άλλων αθλημάτων.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν και δη ο μπασκετικός, επειδή αυτός μας απασχολεί κατά κύριο λόγο, θα προσπαθήσει να κερδίσει με κάθε τρόπο. Δίνοντας το 100% σε κάθε παιχνίδι, επειδή ακριβώς έχει γαλουχηθεί σαν σωματείο στον πρωταθλητισμό κι ακόμη περισσότερο δε, επειδή έχει τρόπον τινά, εμπλουτιστεί το DNA του με τον πρωταθλητισμό.
Ο κόουτς Μπαρτζώκας, προσέφερε ήδη αρκετά στο τμήμα της αγαπημένης του ομάδας, τα οποία είναι εμφανή στη φετινή σεζόν. Εμφανέστατα, κατά το δεύτερο μισό της για να ακριβολογούμε.
Πέρα από το όμορφο μπάσκετ, το καλό κλίμα, τα αποτελέσματα, την επιστροφή του κόσμου στο πλευρό της ομάδας, το ύψιστο επίτευγμα του κόουτς Μπαρτζώκα, είναι η επιστροφή του “never surrender”.
Ένας για όλους και όλοι για την ομάδα.
Ομαδικό πνεύμα, συλλογικότητα, εναρμονισμός με το σύνολο.
Δεν θα προβούμε σε αναλύσεις επί αναλύσεων, επειδή πολύ απλά, οι αναλύσεις μπορούν να αποβούν άκαρπες, πάνω στην ένταση ενός αγώνα. Ειδικότερα δε, όταν η ψυχή και το πάθος που βγάζει η συγκεκριμένη ομάδα σε κάθε τετραγωνικό μέτρο του παρκέ, δεν μπορούν να αντικατοπτριστούν μέσω κανενός συστήματος.
Ορισμένα αγωνιστικά, πρέπει οπωσδήποτε να αναφερθούν πάραυτα.
Επειδή, πάντα υπάρχει μεγάλη πίεση και άγχος σε μεγάλους αγώνες και εν προκειμένω στα Final Four, θα προκύψουν πολλά άστοχα σουτ. Η ομάδα μας λοιπόν, θα χρειαστεί να κυνηγήσει κάθε άστοχο σουτ, να κάνει σωστά μπλοκ άουτ και να πάρει κάθε πιθανό κι απίθανο ριμπάουντ.
Πολύ σημαντικό στοιχείο επίσης, θα είναι το παιχνίδι στη ρακέτα. Εκεί που υποθετικά υπερέχουμε έναντι της Εφές και της Μπάρτσα. Στη θέση 5 δηλαδή. Ο Φαλ θα αποτελέσει βαρόμετρο σε άμυνα κι επίθεση. Θα δυσκολευτεί με τον Πλάις και το τρίποντο του Γερμανού (εκεί θα χρειαστεί ο Μάρτιν), αλλά θα επικρατήσει σε δύναμη κάτω από το καλάθι. Όπως υστερεί βέβαια, έναντι του Ταβάρες, ο οποίος υπερτερεί σαφέστατα σε ταχύτητα και αλτικότητα.
Βαρόμετρο για την γενικότερη παρουσία της ομάδας μας, θα είναι τα μακρινά σουτ και η ευστοχία του Βεζένκοφ. Αυτά που επιβάλλεται να γίνουν με καλές προϋποθέσεις κι αμαρκάριστα αν υπάρχει δυνατότητα και εφαρμοστεί το αντίστοιχο σύστημα. Αυτά που θα δώσουν ψυχολογία και ώθηση στην ομάδα για το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Η περιφερειακή μας γραμμή θα ανταποκριθεί μέσες άκρες. Βρίσκεται σε καλό φεγγάρι και το φορμάρισμα προέκυψε στο κατάλληλο χρονικά σημείο. Η αμυντική μας προσήλωση θα είναι μέγιστη -καμία αμφισβήτηση σε αυτό- ενώ η επιθετική μας συγκομιδή θα είναι αποτελεσματική με Σλούκα, Γουόκαπ, Ντόρσεϊ και Μακίσικ. Όσο κι αν υπερτερεί η Εφές σ’αυτόν τον τομέα. Η οποία έχει ένα κοινό με την Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ. Έχουν από έναν απρόβλεπτο γκαρντ στο δυναμικό τους. Λάρκιν, Λαπροβίτολα και Γιουλ. Μπορούν από το πουθενά, να βάλουν τρελά σουτ και ξεκούραστους πόντους για τις ομάδες τους.
Θα προκύψουν άπειρα σχέδια στα πινακάκια του κάθε προπονητή κι εξίσου δεκάδες συστήματα που θα χρειαστεί να εφαρμόσουν οι παίκτες. Να ανασύρουν από τη μνήμη τους ή να επαναφέρουν σε αυτή όσα έχουν εφαρμόσει κατά τη διάρκεια της σεζόν κι έχουν διδαχθεί στις προπονήσεις.
Όλα αυτά όμως τα σχέδια “επί χάρτου”, μπορούν πολύ εύκολα να πάνε περίπατο αν η ομάδα δεν διαθέτει καθαρό μυαλό, καλή ψυχολογία, ομοψυχία και κυρίως προσήλωση στο στόχο.
Η φετινή ομάδα μας, δημιούργημα -προφανώς- του Μπαρτζώκα, διαθέτει αυτά τα χαρίσματα. Όλα εκείνα που διαφοροποιούν τις μεγάλες ομάδες από τις επιτυχημένες ομάδες.
Όπως (ξανα)έγινε η αγαπημένη μας ομάδα, αυτή που λατρεύουμε να βλέπουμε να αποδίδει όμορφο μπάσκετ στο παρκέ κι εκείνη που κάνει κατάθεση ψυχής σε κάθε αγώνα, έτσι ενδόμυχα ελπίζουμε ή “ξεδιάντροπα” πιστεύουμε ή εξόφθαλμα ποθούμε ή απλώς ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ρε αδερφέ, να την δούμε να πατάει την κορυφή της Ευρώπης και στη συνέχεια της Ελλάδας.
Ο Θρύλος, θα ορίσει ο ίδιος την τύχη του.
‘We shall never surrender!’
