Ο φετινός Αύγουστος θα είναι μακρύς. Σε διάρκεια. Όχι για τους λουόμενους ή τους παραθεριστές. Γι’ αυτούς τελειώνει γρήγορα. Όπως συμβαίνει με όλα τα όμορφα πράγματα στη ζωή μας. Ή τουλάχιστον αυτή η γλυκόπικρη ανάμνηση μας μένει, ως γνήσια ανικανοποίητα όντα.
Ο Αύγουστος θα είναι μακρύς λοιπόν, για τους μύστες του Ολυμπιακού στην καλαθόσφαιρα. Επειδή, ξέρετε, αυτός ο Ναν, από εκεί που ήταν κλεισμένος και τον είχαμε στην αναμονή, αντεστράφησαν οι όροι και μας έχει εκείνος στην αναμονή πλέον.
Περιμένουμε τον Ναν λοιπόν, που υποτίθεται ότι είναι κλεισμένος, συμφωνημένος και όλα τα –μένος (χωρίς να βιώνουμε μένος για τον συμπαθή αθλητή), αλλά θα μας απαντήσει στο τέλος του Αυγούστου ή στις αρχές του επόμενου.
Η φιναλίστ της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης λοιπόν, στηρίζεται στις προθέσεις ενός άσημου -μέχρι πρότινος Αμερικανού- που θεωρείται ο κύριος στόχος για την θέση 2.
Μετά από όλα τα προκαθορισμένα με Μιλουτίνοφ, τα σήριαλ με Μίροτιτς, τις απογοητεύσεις με Βεζένκοφ, τους αναθεματισμούς με Σλούκα, τις ίντριγκες με Τζέιμς, καταλήξαμε στην ουρά για ένα εισιτήριο στην παράσταση που λέγεται Ναν.
Όχι, δεν ειρωνεύομαι. Ο συγκεκριμένος είναι εξαιρετικός όπως παρατήρησα κι όπως με πληροφόρησε ο σκάουτερ Τάσος Μαγουλάς. Για ΝΒΑ είναι οριακά στον μέσο όρο αθλητικότητας και ικανότητας. Για Ευρώπη όμως, έχει πολύ σκορ, έχει μακριά άκρα και αμύνεται πολύ καλά. Είναι λίγο απ’ όλα δηλαδή. Δημιουργός, αμυντικός, πασέρ, γρήγορος, πικ εν ρόλερ (που δεν διαθέτουμε πλέον), καλός χαρακτήρας και καλύτερος σκόρερ. Είναι επίσης αριστερόχειρας. Ένας Σλούκας δηλαδή χωρίς το «κλατς» στο τέλος (που προϋποθέτει τύχη προφανώς) αλλά και χωρίς την τρύπα του όζοντος στην άμυνα.
Ο Κογκαλίδης βέβαια, είχε γράψει στις 12 Ιουλίου, ότι υπάρχει το Μπαρτζωκικό σενάριο να συνεχίσει ο Ολυμπιακός όπως είναι. Το ίδιο επανέλαβε και στις 18 Αυγούστου, με περισσότερα βάσιμα επιχειρήματα. Χωρίς επιπλέον προσθήκες και χωρίς αλλαγές. Θα δει και θα κρίνει ο Μπαρτζώκας στην πορεία από την απόδοση και την συνοχή της ομάδας, αν χρειάζεται προσθήκη παίκτη. Σε ποια θέση; Στη θέση του Σλούκα θα προσέθετα. Στο σκοράρισμα δηλαδή, αλλά με δημιουργικές δυνατότητες.
Η ομάδα χρειάζεται δημιουργό-σκόρερ στην περιφέρεια. Αν απειλεί κάποιος από μέση ή μακρινή απόσταση, θα δημιουργούνται ρήγματα σε κάθε αντίπαλη άμυνα. Ναι, θα προτιμούσα σουτέρ που δεν διαθέτουμε ή έτερο σκόρερ εκτός του Κέιναν. Αλλά διάολε, αυτό που λείπει, είναι ο δημιουργός που θα κυκλοφορήσει τη μπάλα στην επίθεση και δεν θα βαλτώσει η ομάδα στα δύσκολα.
Ο Μαγουλάς εξέφρασε την άποψη ότι ο Μπαρτζώκας κάνει μια στροφή στην άμυνα. Ναι, δεν διαφωνώ. Όπως είχε κάνει πέρσι στροφή στην αθλητικότητα. Είχε έναν μέτριο (Βεζένκοφ) κι έναν κακό (Σλούκα) αμυντικό, τους οποίους θα καλύψει εύκολα στην άμυνα. Στην επίθεση, θα καλύψει τον Βεζένκοφ με Σίκμα και Μιλουτίνοφ, ενώ τον Σλούκα με Ναν (ελπίζω) και Γκος.
Για να πάω το σκεπτικό λιγάκι παρακάτω, όλοι αυτοί οι νεοφερμένοι κύριοι, παίζουν χωρίς τη μπάλα στα χέρια επιθετικά. Που σημαίνει εν ολίγοις, δημιουργία από κάθε θέση. Σύγχρονο κι απόλυτο μπάσκετ δηλαδή.
Εκεί που πέρσι ήμασταν απελπιστικά προβλέψιμοι στην επίθεση κι όλοι περίμεναν σουτ από Βεζένκοφ ή Σλούκα, ενώ τους σημάδευαν αντίστοιχα -ειδικά όταν ήταν κουρασμένοι προς το τέλος κάθε αγώνα- στην άμυνα, φέτος θα είμαστε απρόβλεπτοι, χωρίς κάποιον προκαθορισμένο σκόρερ που να τον έχει μελετήσει κάθε αντίπαλος προπονητής.
Ο κινητήριος άξονας φέτος για τον Ολυμπιακό λοιπόν, θα είναι η εξοντωτική περιφερειακή άμυνα και ακολούθως ο εξοντωτικός εγκλεισμός στις συμπληγάδες των ψηλών. Στη θέση 5 όπως έγραψε κι ο Δημήτρης, έχουμε μια σαφέστατη αναβάθμιση.
Θα γκρινιάξω λίγο έως αρκετά, επειδή είμαι του δόγματος undersized, θυμίζοντας ωστόσο, πως καθάρισε ο Μπολομπόι τη μπουγάδα στους τελικούς με Παναθηναϊκό και πόσο θετικός ήταν στον τελικό με τη Ρεάλ (όσο του επιτράπηκε από το τεχνικό επιτελείο να πατήσει παρκέ δηλαδή). Σαφέστατη μομφή κατά προπονητών.
Στη θέση 4, θα είμαστε στα ίδια με πέρυσι αμυντικά, ίσως και καλύτερα. Επιθετικά, ούτε κρύο αλλά ούτε και ζέστη, αρκεί να ξεκινάει βασικός ο Πίτερς, ώστε να αποκτήσει ψυχολογία και να βάζει τα μακρινά σουτ.
Στη θέση 3 θα έχουμε έλλειψη σταθερού μακρινού σουτ και θα βασιζόμαστε στις ψυχολογικές εξάρσεις των Παπανικολάου και Μακίσικ, οι οποίοι θα πιεστούν περισσότερο φέτος χωρίς την σταθερά που άκουγε στο όνομα Σάσα.
Ας γράψω και το αυτονόητο για την θέση 2. Ότι χωρίς την προσθήκη του Ναν ή ακόμη και του πολυτραυματία Χίγκινς, θα είμαστε υποβαθμισμένοι αρκετά με μοναδική επιλογή τον Κέιναν. Ο οποίος θα χρειάζεται να μαρκάρει αλλά και να σουτάρει με αξιοπιστία.
Στην κομβική θέση 1, θα είμαστε σαφέστατα καλύτερα από πέρσι αμυντικά, με τον στρατιώτη Γουόκαπ και τον προκαθορισμένο Γκος. Ο Θωμάς έχει μετατραπεί σε άψογο δημιουργό κι ας μην διαθέτει σουτ, ενώ ο Γκος με συγκεκριμένο ταβάνι ικανοτήτων, δεν θα γίνει ποτέ Γιουλ ή Σέρχι, αλλά θα κρατάει τα ηνία με σχετική αποτελεσματικότητα.
Αντί για λιγοστά σχόλια τελικά όπως έγραψα του Σταύρου, προέκυψαν περισσότερα συμπεράσματα, αλλά χωρίς πρόωρους αφορισμούς. Πού συμφωνούμε όλοι; Ότι χρειάζεται ένας ακόμη παίκτης στην περιφερειακή γραμμή.
Πολλά θα κριθούν από το πρώτο ντέρμπι με Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, στην πρώτη μόλις αγωνιστική της Ευρωλίγκας. Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι. Έτσι Κώστα;
Μακρύς θα είναι ο Αύγουστος.
Υ.γ. Το μονοπάτι θα είναι αποκλειστικά του Μπαρτζώκα. Εκείνος το επέλεξε. Εκείνος θα κριθεί ως μπροστάρης. Άρα, The Path I Choose κι ας ακούγεται εγωκεντρικό…
