Καλησπέρα σας!
Καιρός να κατατεθεί η άποψη του Blitzkrieg μετά από καιρό, ως κείμενο διαμαρτυρίας ενάντια στην αντικειμενικότητα της δημοσιογραφικής περιγραφής που απολαμβάνει ο μπασκετικός Πάο από τότε που ανέλαβε χρέη μάνατζερ ο Τάκης Λιβιεράτος -θυμάμαι- μέχρι πολύ πρόσφατα. Η ομάδα που βρίσκεται στο απυρόβλητο και χαίρει αντικειμενικών εκτιμήσεων και τοποθετήσεων από τα πέτρινα χρόνια -κυρίως- μέχρι και σήμερα. Από τις εποχές Σούμποτιτς στον πράσινο πάγκο, όλες οι ομάδες είναι “γεννημένες για να χάνουν” απέναντι στην πράσινη αρμάδα.
Black Sabbath – Born To Lose
Για την ακρίβεια, ο Πάο στο μπάσκετ έχει να χάσει από τις 20 Μαΐου του 1996, δλδ περίπου 24 χρόνια. Ούτε γι’ αυτό θα ήμουν σίγουρος, αλλά έτυχε να κρατήσω το εξώφυλλο του Φωτός, οπότε θεωρώ ότι υπάρχει ένα τεκμήριο. Όπως και να έχει, τόσο πίσω πρέπει να πάμε για να ανακαλύψουμε την τελευταία ήττα του Πάο.
Διότι π.χ. προχτές, έτυχε να δούμε έναν ακόμη αγώνα στον οποίον έτυχε να παίζει η ομάδα που υποστηρίζουμε και έστω και αν κατόρθωσε να κερδίσει η ίδια τον αγώνα, τελικά διαπιστώσαμε γι’ ακόμη μία φορά ότι ο Πάο πάντως δεν έχασε –και η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι και το μόνο που έχει σημασία, διότι, όπως μάθαμε από τους εκφωνητές της ΝΟΒΑ, σημασία έχει πάνω απ’ όλα να μπορείς να περιγράψεις έναν αγώνα ΜΗ δίνοντας σημασία στην ομάδα την οποία αντιμετωπίζει ο Πάο και ει δυνατόν αποφεύγοντας να αναφέρεις και το όνομά της– λογικό, άλλωστε, καθώς εν τέλει ο Πάο είναι που ΔΕΝ έχασε.
Έτσι και εμείς, να πούμε δυο λόγια βάσει της συγκεκριμένης σχολής σκέψης, για τον προχθεσινό αγώνα ΜΗΝ αναφέροντας το όνομα του αντιπάλου του Πάο, ο οποίος όπως είπαμε τυχαίνει να είναι η ομάδα που υποστηρίζουμε -the_name_that_should_not_be- για να παραφράσουμε.
Έτσι λοιπόν, κατεβήκαμε προχτές να δούμε τον αγώνα ανάμεσα σε μπίρες έχοντας όλη την καλή διάθεση να μη φανατιστούμε -δεν είναι ότι το έχουμε και εύκολο πλέον να φανατιζόμαστε- αλλά και οι δύο ομάδες ok, δεν τις λες και φαβορί για την Ευρωλίγκα, οπότε το χαλαρό κλίμα ευνοούσε τη θέαση του ματς σε πιο χαλαρούς ρυθμούς.
Παρ’ όλα αυτά, προϊόντος του χρόνου σαν κάτι να άρχισε να μας φανατίζει -τρόπος του λέγειν πάντα, σαν κάτι να βούιζε στ’ αυτιά μας- κι αυτό σίγουρα δεν ήταν οι βρισιές π.χ. των αντίπαλων οπαδών εναντίον ξέρω ‘γω του Σπανούλη, δεν ήταν καν τίποτε περίεργα ηχητικά από το γήπεδο. Κάτι ήταν όμως και δεν το συνειδητοποιήσαμε παρά στο τέταρτο δεκάλεπτο όταν, τελοσπάντων, σφίξαν τα γάλατα.
Τότε μάθαμε –αυτήκοοι μάρτυρες όντες– πολλά καλά πραγματάκια για τους παίχτες του Πάο π.χ. ότι ο Σαντ Ρος παίζει άμυνα σε όλες τις θέσεις ή ότι ο Παπαγιάννης κάνει καλά όλα αυτά τα μικρά πραγματάκια για τα οποία θέλεις τον ψηλό ή πανηγυρίσαμε μαζί με τον εκφωνητή ένα ωραίο κάρφωμα του Σαντ Ρος νομίζω. Γίναμε δλδ μέτοχοι της γνώσης των σπορτκάστερς για όλα όσα αφορούν στον Πάο.
Για τους άλλους, την ομάδα των οποίων τύχαινε να υποστηρίζουμε, τίποτε δεν μάθαμε, δεν γίναμε κατά τίποτε σοφότεροι –και λογικό βέβαια να συμβεί κάτι τέτοιο διότι ο Πάο στο μπάσκετ δεν χάνει ποτέ– αν αυτό δεν το έχει διατυπώσει ο Πυθαγόρας ως θεώρημα σίγουρα θα μπορούσε κάλλιστα να το είχε διατυπώσει.
Προσωπικά δεν μπορούμε να θυμηθούμε να λέγεται το οτιδήποτε για τον αντίπαλο του Πάο, ο οποίος – υποθέτω όποιος και αν είναι αυτός – είναι καταδικασμένος να συμμετέχει στο παιχνίδι επ’ άπειρον είτε για να διδάσκεται από τις τυχόν νίκες του επί του Πάο είτε να στέκεται με προβληματισμό μπροστά σε ενδεχόμενες νίκες του πάλι.
Πάντως δύσκολα έχει το δικαίωμα, υποθέτουμε, ο αντίπαλος του Πάο να πανηγυρίσει σε περίπτωση νίκης του επί του Πάο, διότι, εδώ που τα λέμε, αν αυτή δεν είναι εμφατική, αν δεν κάνει πάταγο, 35 πόντοι λέω εγώ, γιατί να έχει κιόλας τέτοιο δικαίωμα αντί απλώς να ευχαριστεί που του επετράπη να παίξει με τον Πάο;
Όχι, σε καμία περίπτωση, μία νίκη επί του Πάο που – σημειώνουμε και πάλι και ξανά και ξανά ώστε να το συνειδητοποιήσουμε, να το χωνέψουμε καλά, να το βάλουμε στο μυαλό μας καλά – ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ δεν ισοδυναμεί με ήττα του Πάο –επειδή, το λέμε και πάλι, ο Πάο ΔΕΝ χάνει ποτέ– δεν σου δίνει το δικαίωμα να χαμογελάσεις –έστω– αν τυχαίνει να είσαι υποστηρικτής της ομάδας που έτυχε να κερδίσει.
Όχι.
Αντιθέτως – πρέπει και οφείλεις να σταθείς σε μία φάση και να την εξετάσεις καλά, εξονυχιστικά, μέχρι ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να πειστείς ότι τελικά αυτή ακριβώς η φάση είναι που σου στερεί το δικαίωμα να χαρείς έστω και λίγο. Για παράδειγμα θα πω, επειδή τυχαίνει να είναι και η πιο πρόσφατη, αυτή του τριπόντου του Νεμάνια στην οποία ΔΕΝ σφυρίχτηκαν οι τρεις βολές (φυσικά, θεωρείται δεδομένο ότι έγινε φάουλ).
Έπειτα, ΟΤΑΝ, μετά τον αγώνα, και ΑΝ, θελήσεις να διαβάσεις ας πούμε καμία ανάλυση –ή να περιδιαβάσεις βρε αδερφέ τα αθλητικά σάιτ για την καυλάντα (για να μεταχειριστούμε μία ουδόλως δόκιμη έκφραση αλλά τελοσπάντων εμείς είμαστε και απλοί οπαδοί της ομάδας που έτυχε να κερδίσει– ΠΡΟΣΟΧΗ: να κερδίσει γενικά και αόριστα, όχι να κερδίσει κάποιον, το ποιον κέρδισε είναι άγνωστο), ε, όλο και κάτι θα βρεθεί που θα σου εξάψει την περιέργεια γράφοντας ότι o Πάο δεν έχασε. Γι’ άλλη μια φορά.
Κακώς βέβαια εξ αρχής σου κίνησε αυτό την περιέργεια. Αυτό συμβαίνει επειδή είσαι ανεπίδεκτος μαθήσεως -δεν είπαμε ότι ο …. , ε, δεν θα το πούμε κι άλλη φορά, πιστεύω το εμπεδώσαμε.
Οπότε πάμε λίγο, ένα βήμα πιο κάτω, για να γυρίσουμε στην αρχή –είσαι άραγε σίγουρος φίλε μου ότι ο Πάο έχασε για τελευταία φορά από κάποιον (αυτόν ντε που οπαδός του τυχαίνει να είσαι) τότε; 24 χρόνια πριν;
Για σκέψου το –θυμάσαι στον διαγωνισμό καρφωμάτων All-Star με συμμετοχή Ντομινίκ που τόλμησαν να δώσουν το βραβείο σε άλλον, επειδή του Ντομινίκ του έφυγε από τα χέρια η μπάλα πώς εξανέστη ο Κος που έγραφε τότε στο Φως; ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΔΕΝ ΔΩΣΑΤΕ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΟΝ ΝΤΟΜΙΝΙΚ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΤΟΜΙΝΙΚ; (Απλή απορία- εγώ μαζί σας Κε Παπαδογιάννη, να το δώσουμε στον Ντομινίκ – αλλά τότε, γιατί να γίνει διαγωνισμός;)
Ε, κάπως έτσι συμβαίνει και με τις ήττες που ΔΕΝ υφίσταται ο Πάο. ΔΕΝ δικαιούσαι να τον νικήσεις, και τελοσπάντων και αν συμβεί να κερδίσεις (εσύ μεν, αλλά όχι κάτι απτό, μία αντίπαλη ομάδα, απλώς κέρδισες) κακώς δεν κατοχυρώνεται η νίκη στον Πάο – διότι ο Πάο μπλα μπλα μπλα.
Αυτό που θα πω, εγώ που πήγα για μπίρες και κατάντησα να κραυγάζω στο τέλος όχι εναντίον της αντίπαλης ομάδας – την οποία άλλωστε δεν μπορώ να νικήσω – αλλά εναντίον κάποιων ανεμόμυλων τελοσπάντων, είναι ότι πλέον αρχίζω να αμφιβάλλω και για τα εξώφυλλα του ΦΩΤΟΣ.
Τα στέλνω και αυτά στον Μάρκο, να τα περάσει – όχι ότι περιμένω να πείσουμε κανέναν ότι κάποτε εν τέλει ο Πάο έχασε αλλά έτσι για να θυμηθούμε ποια ήταν η ομάδα εναντίον της οποίας ο Πάο έπαιζε την τελευταία φορά που έχασε (χμ) και της οποίας το όνομα κατορθώσαμε να μην αναφέρουμε καθόλου, έστω και αν τυχαίνει να είμαστε οπαδοί της.
Fun fact: –μια και δεν επιτρέπεται να γράψουμε το όνομα της ομάδας που κέρδισε, να πούμε ότι την τελευταία φορά που έχασε –αν έχασε ο Πάο– στο μπάσκετ, ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός κέρδισε στο Άργος με Ίβιτς-Καραπιάλη τον Εδεσσαϊκό.
