Καλημέρα σας!
Έφτασε η στιγμή για άλλη μία αιρετική κατάθεση σκέψεων. Γιατί αιρετική; Επειδή όπως θα αναρωτηθεί εύλογα κάποιος, γράφω πάντοτε αυτό που κρίνω αντικειμενικά σύμφωνα με το αγαπημένο μας άθλημα, χωρίς να κρύβω τις ατέλειες της ομάδας μας κάτω από το χαλάκι του οπαδισμού.
Genesis – White Mountain (from “Trespass” album – 1970)
Ας αρχίσω με τα δεδομένα και τα αναμενόμενα θετικά.
Ο Μπαρτζώκας είναι πολύ καλός προπονητής και εξίσου καλός διαχειριστής υλικού. Το υλικό που επέλεξε φέτος το καλοκαίρι είναι πολύ καλό. Ίσως το καλύτερο μετά την επική χρονιά στο Κουμπάν. Ίσως οι καλύτερες επιλογές που έχει κάνει για τον Ολυμπιακό, στο μέτρο των οικονομικών δυνατοτήτων που του παρέχουν οι Αγγελόπουλοι.
Συνολικά και με βάση τα κριτήρια ανταγωνισμού που υπάρχουν πλέον στη διοργάνωση, καθώς και με τις αγωνιστικές σταθερές που διαθέτει η ομάδα, οι οποίες δεν μπορούν να διαφοροποιηθούν για λόγους που δεν είναι -προφανώς- της παρούσης.
Υπάρχουν όμως τρεις συνισταμένες που ίσως κρίνουν καταστάσεις και κατ’ επέκταση παιχνίδια στη διοργάνωση:
1. Δημιουργία
2. Σουτ
3. Ποστάρισμα
1. Βασικός έως βασικότατος δημιουργός είναι πλέον ο Σλούκας. Εκείνος που ξεκινάει και τελειώνει τις φάσεις. Όποτε του παρέχεται η ευκαιρία προφανώς. Όλα τα συστήματα θα περιφέρονται τριγύρω του κι όλοι θα γυρίζουν γύρω από εκείνον.
Προβλέψιμος τρόπος ανάπτυξης; Είναι μέχρι ενός σημείου αλλά οι επιλογές είναι σαφέστατα περισσότερες. Ο Σλούκας είναι στο κορυφαίο του σημείο ως παίκτης, οπότε θεωρείται -και είναι- αναντικατάστατος για τον Ολυμπιακό. Το θέμα είναι όμως τι θα προκύψει τα 10-12 λεπτά που θα χρειαστεί να πάρει ανάσες.
Θα τον αντικαταστήσει ο Χάρισον με αυτό το ράθυμο -never nervous- ύφος που θυμίζει Χόλις Τόμπσον; Ο Χάρισον δεν είναι δημιουργός για τους άλλους παρά μόνο για τον εαυτό του. Καλή εκτέλεση και σουτ αλλά αργά τα ζα. Δεν τον έχουμε δει υπό πίεση και φοβάμαι μην καταρρεύσει όπως ο Τόμπσον ή άλλοι παλιότερα.
Θα τον αντικασταστήσει ο Τζένκινς που μπορεί μεν να πιέσει και να αμυνθεί εξαιρετικά, αλλά όχι να εκτελέσει ή να μοιράσει παιχνίδι το ίδιο καλά; Δύσκολο το βλέπω. Ειδικά στον τομέα της επίθεσης.
Θα τον αντικαταστήσει ο Λαρεντζάκης ή ο Κόνιαρης; Μόνο στο αμυντικό κομμάτι και στο κατέβασμα της μπάλας. Ο πρώτος διαθέτει τσαγανό αλλά υστερεί σε ταλέντο, ενώ ο δεύτερος διαθέτει ικανότητες play maker αλλά ορισμένες φορές δείχνει να πάσχει από ευθυνοφοβία.
Θα τον αντικαταστήσει ο Σπανούλης; Ναι, με όσες δυσκολίες συνεπάγεται αυτή η κίνηση. Αμυντικές, επειδή θα χρειάζεται πάντα δίπλα του τον Τζένκινς. Επιθετικές επειδή θα χρειάζεται πάντα σκριν στην κορυφή της ρακέτας για να κάνει μπάσιμο ή να μοιράσει μπάλα μετά την πρώτη ντρίπλα. Προβλέψιμος τρόπος ανάπτυξης αλλά θα έχει περισσότερες επιλογές φέτος και αυτός.
Με λίγα λόγια, κρίνω ότι η ομάδα έχει ανάγκη από έναν δεύτερο δημιουργό μετά τον Σλούκα για την κομβική θέση του play maker.
2. Βασικός σκόρερ και σουτέρ ο Άαρον Χάρισον. Πολύ καλός στο σουτ. Μακρινό ή μέσης απόστασης. Στατικός σουτέρ βέβαια και θα χρειαστεί λίγη περισσότερη προσπάθεια στη δύσκολη αναβαθμισμένη διοργάνωση για να αναπτύξει όλες τις πτυχές του ταλέντου του. Καλός δημιουργός για τον εαυτό του. Βρίσκει λύσεις ακόμη και σε κλειστές άμυνες ή σε παιχνίδι μισού γηπέδου. Θετικά όλα αυτά, καθώς δείχνουν ότι μεγάλο μέρος της επιθετικής λειτουργίας της ομάδας, θα στηρίζεται στα κέφια του Χάρισον. Σουτάρει με ιδανικό ψηλοκρεμαστό τρόπο αλλά με αργή εκτέλεση και όπως κατανοώ, θα καπαρώσει θέση βασικού στη θέση 2.
Έτσι κι αλλιώς, ο Μακίσικ έχει καλύτερη ψυχολογία για να αλλάζει το ρυθμό ερχόμενος από τον πάγκο με ενθουσιασμό και περισσή ενέργεια.
Ποιος θα αναλάβει να σουτάρει σε περίπτωση που μαρκάρεται ή ξεκουράζεται ο Χάρισον; Πιθανότατα ο Βεζένκοφ αν βρίσκεται στο παρκέ τη δεδομένη στιγμή. Διαφορετικά, θα προκύψουν αλχημείες με Παπανικολάου, Σπανούλη και Λιβιό με Πρίντεζη στους ψηλούς. Διαφορετική επιλογή δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Δεν θα απαιτούσα παράλογη μεταγραφή τύπου Μπρόκχοφ αλλά με την εικόνα του λιγότερου γραμμωμένου παίκτη του Ολυμπιακού (βλέπε Βεζένκοφ), με πιάνει ένα άγχος αν μη τι άλλο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι για να προκύψουν κατάλληλες προϋποθέσεις για ορθολογικά σουτ, θα χρειαστεί να δουλευτούν πολλά συστήματα και ακόμη περισσότερες πάσες. Ευτυχώς, υπάρχει ο Μπαρτζώκας.
3. Αδιαμφισβήτητος ηγέτης στο ποστάρισμα εδώ και χρόνια είναι ο Πρίντεζης. Από τους μοναδικούς με τέτοιο ρεπερτόριο κινήσεων στην Ευρώπη. Για να μην γράψω για ρεπερτόριο επιπέδου ΝΒΑ και δείξω σημάδια υπερβολής. Κινήσεις και εμπνεύσεις κορυφαίου επιπέδου.
Όμως (παντού χώνεται τελικά η συγκεκριμένη λέξη), ο χρόνος μετρά αντίστροφα από πέρσι. Φάνηκε ξεκάθαρα ότι ο Γιώργος δεν διαθέτει πλέον τις αντοχές του παρελθόντος. Δεν του βγαίνουν οι ανάσες και κουράζεται ευκολότερα κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ειδικά αν συναντά απέναντί του αντιπάλους που στηρίζουν τον τρόπο παιχνιδιού τους στην αθλητικότητα. Μειονεκτεί έναντι αθλητικών και δυναμικών αντιπάλων. Ακόμη περισσότερο όταν έχει μετρήσει πάνω από 20 αγωνιστικά λεπτά. Κουράζεται τάχιστα με αποτέλεσμα να πρέπει να περιορίσει την απόδοσή του στη μία πλευρά του παρκέ -που συνήθως είναι η άμυνα- ώστε να τα καταφέρει να ανταπεξέλθει ικανοποιητικά σε 30 με 35 λεπτά αγώνα. Πολλά πλέον θα είναι τα 35 λεπτά.
Πώς λοιπόν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει η ομάδα στην επίθεση μόνο με το παιχνίδι του Πρίντεζη, χωρίς έναν δεύτερο παίκτη που να φτιάχνει φάσεις για τον εαυτό του μέσα στη ρακέτα; Τι σημαίνει αυτό σε αγωνιστικό επίπεδο; Περιορισμένες επιλογές στην επίθεση σε περίπτωση που κουραστεί ή μαρκαριστεί σωστά ο Πρίντεζης. Κάτι που είναι οφθαλμοφανές εδώ και 2 χρόνια σχεδόν για όποιον καταλαβαίνει τι είδους άθλημα παρακολουθεί.
Ο Λιβιό δεν μπορεί φυσικά να παίξει με πλάτη. Είναι απλά δυνατός και κινητικός ψηλός. Ο Βεζένκοφ γνωρίζουμε ότι δεν αρέσκεται στις επαφές και δεν πρόκειται να μετατραπεί σε 4άρι τύπου Άντιτς ως δια μαγείας.
Πώς κατανοώ ότι θα εξελιχθούν τα πράγματα;
Θα παίζουμε καλά έως πολύ καλά στα μετόπισθεν. Θα είμαστε εξαιρετικοί στην άμυνα και στις αλληλοκαλύψεις. Θα δαγκώνουμε τους πάντες. Σε μεγάλο βαθμό.
Το πρόβλημα όμως θα προκύψει στην επίθεση. Όλα θα κινούνται γύρω από τις διαθέσεις και τις εμπνεύσεις του Σλούκα. Όσο μπορεί να ανταπεξέρχεται στην αγωνιστική πίεση και στις δυσκολίες έναντι κάθε προσωπικού αντιπάλου και προπονητή, η ομάδα θα ρολάρει επιθετικά. Διαφορετικά, ειδικά απέναντι σε αθλητικές ομάδες και καλούς προπονητές, θα περιορίζεται επιθετικά ο Ολυμπιακός. Θα προκύπτουν θέματα και θα προκύπτουν δυσκολίες στο σκοράρισμα. Ειδικότερα σε παιχνίδια αργού ρυθμού ή απέναντι σε κλειστές άμυνες που θα μας αφήνουν ελεύθερο το μακρινό σουτ.
Τι γίνεται στη συνέχεια;
Λίγα πράγματα. Δεν θα προκύψουν προσθήκες παρά μόνο μετά από σοβαρούς τραυματισμούς. Κάτι που απευχόμαστε προφανώς.
Η ομάδα φυσικά θα αποκτήσει ομοιογένεια και αυτοματισμούς, αλλά αυτό δεν θα αναιρέσει το γεγονός ότι χρειαζόμαστε δεύτερο δημιουργό με δυνατότητες εκτέλεσης, σουτέρ κλάσης με γρήγορη εκτέλεση και ψηλό με ποστ παιχνίδι κορυφαίου επιπέδου.
Υ.γ. Ο στίχος αναφέρει: He, the usurper must die. Αν δεν μπορέσει να ανταποκριθεί ο σφετεριστής του θρόνου στα “καθήκοντά” του, να είστε σίγουροι ότι οι φανατικοί θα τον στείλουν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Μεταφορικά πάντα…
